Hookrock Festival (day 1) OC Rooierheide Diepenbeek (29-06-2018) reporter: Freddie & photo credits: Vanessa info organisatie: Hookrock © Rootsville 2018

Hookrock op de affiche in Diepenbeek en dus komen Ivan & co aanzetten met een programmatie om 'U' tegen te zeggen. Niet dat alles van een leien dakje liep want nog niet zo lang geleden kwam Dana Fuchs haar aantreden hier te annuleren en kwam zo Ivan onder stress te zitten. Niet evident om een 'headliner' op zulk een korte termijn te vervangen maar na talrijke telefoontjes en enkele slapeloze nachten toverde hij zowaar een wit konijn uit zijn hoed. Aan de zijde van Ina Forsman zou vanuit het hoge noorden Emilia Sisco mee afreizen en zo moest hij enkel nog op zoek naar een begeleidingsband.

Die band werd gevonden bij Richard van Bergen en zijn Rootbag aangevuld met een saxofoon om de rhythm 'n blues van deze dames te ondersteunen. Deze Emilia Sisco leerde ik in 2016 al kennen met de uitgave van haar 'selftilted' debuut EP samen met de Helge Tallqvist Band (album report). Dit jaar bracht ze dan met diezelfde formatie een bruisende full CD op de markt met als titel 'You Ain't Heard' (album report), en geloof me 'the heat is on' met die twee Finse Diva's op het podium.

Op vrijdag staan er vier bands op de affiche en starten we met de lokale 'The Paralyzers'. Deze rootrockers uit Limburg spelen hier zo goed als een thuismatch want in 2015 waren deze Belgische roots & blues band reeds te gast op de indoor editie van Hookrock. De Paralyzers spelen rootsrock, en dat sinds 1994. Bands als Paladins, Fabulous Thunderbirds, Webb Wilder en Reverend Horton Heat zijn hun voorbeelden. Een pompende ritmesectie, een glasheldere en toch ruige gitaar; een mengeling van rhythm 'n' blues, rock 'n' roll, een geut country en een schepje rockabilly: it's the Paralyzers' way!!! Naast Olaf Max (vocals) bestaat deze groep ook nog uit Chris Lowet (guitar), Rudi Ponthier (bass) en Thierry Huygen (drums).

Openen doen ze hier deze editie van "Hookrock" met "Fortunate Son" van CCR en zo beslisten toch de muziekliefhebbers om de zalige temperaturen van de laatste dagen te ruilen voor de zaal hier in Rooierheide. Met nummers als "Dark Night" en "Two Time Boogie" brachten ze nummers die het festival goed op gang kwamen te trappen en misschien werd "Follow Your Heart" er eentje om Ivan in en beslissing te gaan helpen ;-)

Tijdens de 'change-overs' konden talrijke muzikanten hun geluk beproeven tijdens de 'Mojo Sessions' waarbij de leiding lag bij Walter en Jan-Willem van 'The dOGS'. Opvallend was de meer dan behoorlijke kwaliteit en werden deze 'jam-sessions' dus zo goed als een volwaardig concert. Dus ook hier op het buiten terras meer dan genoeg volk om de talrijke SRV's & co aan te moedigen. In navolging van het festival waren ook deze 'Mojo Session' van een goed nieveau en was ook hier diversiteit troef! Well done....

Meteen na deze aftrap is het al de beurt aan de hottest harmonica speler van het moment, de Britse harper Giles Robson en band. Toen deze Giles Robson zich in 2016 kwam te roeren op onze podia hadden er nog weinig blues adepten van gehoord. Evenwel vanaf het eerste ogenblik was vriend en vijand ervan overtuigd dat deze Britse harper zonder moeite naast zijn landgenoot Paul Lamb kon postvatten. Eerder een rustige persoonlijkheid maar eens hij op het podium staat een wervelende blues harper. Giles Robson bracht samen met Chris Corcoran recent een album uit als hommage aan 'Little Walter' (album report).

Vanavond staan aan de zijde van deze vriendelijke harper Tom Jullian Jones aan de six-strings, Enzo Stravo aan de bass en Allesandro Cinelli aan de drums. Onmiddellijk zag je de blues liefhebbers een stapje dichter naar het podium zetten en bij de opener "G.R. Shuffle" deden dat ook diegenen voor wie Giles Robson een primeur was hier op Hookrock. Zijn doordringende grooves vullen de zaal in die mate zelfs dat ook de zonnekloppers zich naar binnen kwamen te begeven. Na nummers als "Sarah Lee" en het magistrale knappe "Swing in G" is iedereen overtuigd dat het onwezenlijk is wat Giles Robson uit zijn "Mississippi Saxofoon" komt te toveren. Ook SBWII zijn "Nine Below Zero" kent hier zijn zoveelste hoogtepunt net als "Commit A Crime" van Chester Burnett. Einde show? Hij moest eens durven en zo kreeg "MC" Den Huibbe niet eens te tijd en kondigde Giles zelf maar zijn bisser aan. Weergaloos!

Na deze energieke harmonica vibes zijn we al toe aan de voorlaatste band van vanavond en daarmee staat er meteen een internationaal getint collectief op het podium. Twee Finse dames en vier Nederlanders, niet mis dus. Ina Forsman kennen we ondertussen al enkele jaren en ook zij stond hier reeds op de affiche van de indoor editie van 2015, toen met aan haar zijde 'The Houserockers'. Vorig jaar stond ze nog aan de zijde van Tasha taylor en Layla Zoe in de Blues Caravan van Thomas Ruf.

Met Emilia Sisco heeft Hookrock een primeur voor België, en zo volgt er morgen nog wel eentje. Deze dame is in Helsinki en gans Finland ook gekend als een goede Jazz & Soul zangeres en is 'on stage' een beleving te noemen. Naar Finse gewoonten is er verder heel weinig te vinden op het 'www' van haar dus oortjes open en snaveltjes toe. De dames hadden in de "green room" de set netjes in twee verdeeld en zo werd Emilia Sisco hier dan als eerste voor de hongerige leeuwen geworpen.

Met nummers als "I Got What It Takes" en "No More Kiss" lijkt het of Deze Emilia Sisco nog wat aftastend begint meer met "I Don't Wanna Fuss"...nee geen typfout ;-) is het hek hier van de dam. Wat een stem heeft die zeg? Moeiteloos komt Emilia Sisco hier iedereen in te palmen en maken de eerste gelederen hier plaats voor dans willigen in het "OC Rooierheide". Met haar versie van het funky "Real Mother For Ya" leekt het er wel op dat iedereen hier begon te shaken op deze klassieker van Johnny 'Guitar' Watson uit 1977. Bijzonder knap was ook haar begeleidingsband bestaande uit Richard van Bergen en zijn bassist van bij "Rootbag" Roelof Klijn. Achter de drums zat Frank Duindam en als het zout & peper van deze formatie was er nog de outstanding saxofonist Arend Bouwmeester. Deze band hadt nog maar en uurtje geleden deze Emilia Sisco leren kennen en toch vormde het al een wervelend geheel. Proficiat Richard & co. Met "Wait A Minute" in de versie van Barbara Stephens bereikten de temperaturen hier een uitzonderlijk hoogtepunt. Een floorfiller van formaat en zo zouden er nog wel een paar gaan komen, en ook de verademing waar we allen zaten op te wachten, zelfs de Wout ;-) ...en horen we daar niet iemand roepen van...schoewen maske...heu, lieke!

Tijd haar Finse blues sister op het podium te roepen. Ingewijden weten dat Ina Forsman volop aan een nieuw album aan het werken is dat in het najaar uit zal komen. Een voorsmaakje krijgen we hier al met het intieme "Be My Home". Nu dat Ina's stem is opgewarmd zet ook zij alle registers open en zet ze aan met "Magic Sam" en het zwoele "Devil May Dance Tonight" en het was niet enkel de duivel die danste. We weten al lang dat Ina Forsman een onwaarschijnlijk straffe rhythm 'n blues stem heeft en dat komt ze hier nogmaals te bewijzen met Brother Ray's "Night Time is The Right Time". Etta James dan? Jazeker, Ina heeft een zwak voor de nummers van deze Diva en zet de zaal in vuur en vlam met haar 'Something's Got A Hold On Me". Voor de rhythm 'n blues liefhebbers hier aanwezig werd het dan een muzikaal orgasme wanneer Emilia en Ina hier nog een verlengde komen aan te breiden met "Hound Dog" welke Willie Mae aka "Big Mama" Thornton in 1952 uitbracht en later Elvis dan weer kwam te 'pikken' met als knipoog, thank you very much ;-). 'Le moment suprême' dat hielden deze twee Finse soulsisters voor het laatste met een klepper van formaat en dat werd "In The Basement" in navolging van hun voorbeelden Etta James en Sugar Pie DeSanto...en nu eerst even bekomen van deze tweedelige set....pfff. En eerlijk Dana Fuchs werd niet gemist, integendeel!

Het laatste woord wordt dit jaar op vrijdag gegeven aan Guy Verlinde & The Houserockers, ambiance verzekerd! Het wordt stilaan een certitude om Guy Verlinde als allerlaatste te zetten op de affiche maar dat deert deze professionele Belgische blues man allerminst. Aan zijn zijde bij deze Houserockers staan de Nederlandse guitar blender Richard van Bergen en drummer Erick 'King Berik' Heirman.

Op de klok is het al over middernacht als 'Guy Verlinden & The Houserockers' te tonele verschijnen. Wanneer ze aanzetten met de aanstekelijke binnenkomer 'How How How' kan je denken, hoe intenser kan het nog gaan worden hier. They just getting started en het lijkt alsof de blues adepten gaan denken van 'Hound Dog Taylor' is in da house. Met de vette slide op 'I'm Been Waiting' hoeven we niet meer te wachten op een reïncarnatie van Theodore Roosevelt Taylor (1915-1975), ze is er met Guy 'Hound Dog' Verlinde.

Let's talk about sex, Let's Get It On en dit was meteen het moment voor een Waalse fan (naam bekend ;-)) om al shaked het podium te bereiken wat zowel Guy als wij nog wel een beetje te vroeg vonden, maar zo zie je Guy, je zaait wat je oogst. Met 'Give Me Back My Wig' is de geest van Hound Dog Taylor and The Housrockers alom vertegenwoordigd want dit nummer kan je ook terug vinden op het debuutalbum van de echte Hound Dog uit 1971.

'You Gotta Shake' kan je hier wel letterlijk interpreteren want het lijkt alsof gans 'DLB on Stage' hier in trace is. 'Freddie's Blues' is er ook eentje van de 'Hound Dog' en verscheen postuum op zijn album 'Beware Of The Dog' in 1976. Eerlijk, ik kende hem toen niet persoonlijk ;-)...is natuurlijk opgedragen aan een van de Kings. 'Jungle Fever' kan je ook terug vinden op het album 'How How How' en is nu eens geen nummer van Mr. Taylor maar een vette swamp blues dat is ontsproten uit hersenspinsels van Guy Verlinde en Richard van Bergen. "Let's Get Funky" leek een overbodig statement hier vanavond, such a night, How How How!

Voilà sè, de eerste dag en nacht van Hookrock editie "15" zit erop en geloof me morgen voor aanvang van "dag 2" zullen er hier zonder meer nog lijken geteld worden...We zagen delegaties van Gevarenwinkel, de Johnny van Move2Blues, de Johnny van het Limburg Roots Festival, het onmisbare duo van 'DLB on Stage', De Stekense Rhythm 'n Blues Club, de mannen van Blues in Schoten en nog wat voetvolk die flyers kwamen neer te leggen of affiches kwamen plakken, 't zijn bijna verkiezingen. Die van de verlichting krijgen morgen een herkansing anders is het van blijven zitten, hey dudes rook en rood, it's not done. Tot merge!

helaba spaarzaam zijn met het water hé!!!

Guy Verlinde

Emilia Sisco

Ina Forsman

Giles Robson